Orta Çağ’daki birtakım ceza tekniklerini daha evvel duymuş olmanız mümkün. Lakin fecî cezaların hepsi Orta Çağ’da yahut makul bir bölgede yapılmadı. İnsanlık tarihinde birçok bölgede, farklı ve acımasız ceza yöntemleri vardı.
Farelerle dolu bir zindana kapatma mı dersiniz, topun ağzına yerleştirip ateşleme mi… Üstelik bunlardan biri de Osmanlı’da uygulanmıştı. Hazırsanız bu fecî ceza formüllerinin ayrıntılarına bakalım.
Çarmıha germe yolunu bilmeyeniniz yoktur. Pekala hiç “ters çarmıh”ı duymuş muydunuz?
Çarmıha gerilme, bir kişinin kollarının yatay bir kirişe hakikat genişçe açılması ve bedeninin dikey bir kirişe bağlanmasından oluşur. Aksi çarmıh formülünde ise bedende meydana gelebilecekler daha farklıdır.
Aşağı konumda akciğerlere binen ekstra tartı, olağan çarmıha gerilmeden çok daha süratli bir sonuç verir. Nefes almada güçlüklerin yanı sıra bedendeki kan, baş bölgesinde toplanır. Bir mühlet sonra ağızdan ve kulaklardan kan gelmesi bile mümkündür.
Fare fobisi olanlar bu cezayı okurken bile sandalye üstüne çıkabilir.
Orta Çağ Londrası’nda mahkûmlar, Londra Kulesi’nin en tabanında karanlıkta zincirleniyordu. “Fare zindanı” olarak da geçen bu yerde, esir tutulan tutsakların yanına fareler bırakılıyordu ve hayvanlar, mahkûmu ısırıp saldırıyordu.
Pazardan elma çalmanın karşılığı filler tarafından ezilmek mi?
Bu ceza çeşidi, aslında birden fazla ülkede uygulandı ancak bunlardan en yakın tarihlisi 19. yüzyılda Hindistan’daydı. Bu türlü bir cezaya maruz bırakılmanın sebepleri ise vergi kaçakçılığı, hırsızlık yahut düşman askeri olmak üzere suçlardı.
Ancak kimi vakitlerde Babür İmparatorluğu’nun kurucusu Babür, sırf kendi cümbüşü için toplu infaz buyruğu verebiliyordu. Pazardan bir elma çalan biri bile fil tarafından ezilerek öldürülme cezasına maruz kalabiliyordu.
Vücudun dört kesimini bağlayıp dört nala koşturulan atlar…
İlk kere 13. yüzyılda İngiltere’de uygulanan ceza, vatana ihanet hatası olanlara uygulanıyordu. Hatalı, bacaklarından ve kollarından farklı atlara bağlanıyordu. Sonrasını iddia etmek pek sıkıntı olmasa gerek ancak biz yeniden de anlatalım.
Farklı istikametlere yanlışsız koşturulan atlar yüzünden mahkûmun bedeni dörde bölünüyordu. Neyse ki bu ceza 1867 tarihinde büsbütün kaldırıldı.
İnsanı bronz bir boğanın midesinde yakmak kimin aklına gelir ki?
Antik Yunanlılar tarafından tasarlanan bu metot, Sicilya’da bulunduğu için “Sicilya boğası” da deniyordu. Gerçek hallerde ve boyutlarda, bronzdan yapılmış bu boğaya mahkûmlar kilitleniyordu.
Boğanın altına yakılan ateş, içerisindeki kişiyi ölene kadar cayır cayır yakıyordu. Bununla da sonlu kalmıyor, içerideki kişinin sesini, boğa böğürmesine dönüştüren bir sistem de bulunuyordu.
Hayvanların kullanıldığı fecî bir yol daha var…
Antik Roma İmparatorluğu vaktinde beşerler, şov izlemeyi çok severdi. Acı çeken insanları izlemeyi bile bir gösteri olarak görürlerdi. Bilhassa bayanlar, eğitilmiş yırtıcı hayvanlar tarafından öldürülünceye dek tecavüze uğruyordu.
1. yüzyılda Roma’da yaşayan, her gün bir modül zehir içtiği için bir müddet sonra zehirlere karşı bağışıklık kazanan, ayrıca seri katil olduğu bilinen Locusta isimli bayan, bu halde öldürülmüştü.
Son olarak bir ceza prosedürü de Osmanlı’dan gelsin.
16. yüzyılın sonlarında Bostancıbaşı Ferhat Ağa tarafından sadece bir defalığına uygulanan topla parçalama cezasının kurbanı genç bir yeniçeriydi. Nikâhlı bir bayanı kandırıp kaçırmasının akabinde yakalanıp Tophane’ye götürülen yeniçeri, büsbütün soyuldu ve kemikleri çekiçle kırdırıldı.
Adam, yağlı bezlerle sarılarak bir topun namlusuna yerleştirildi ve top ateşlendi. Kestirim edersiniz ki yeniçeri, havada parçalanarak hayatını kaybetti ve bu ceza da Osmanlı tarihine hem bir birinci hem bir son olarak yazıldı.
Cezalarla ilgili göz atabileceğiniz başka içeriklerimiz:
